Het ringen van een eend

Het feitelijke ringen van een eend bestaat uit het dichtknijpen van een ring om een van de poten van een vogel. Er zijn geen voorschriften welke poot daarvoor gebruikt wordt, dat is vrij aan de ringer. Ringen zijn beschikbaar van aluminium en roestvrij staal. De laatste worden eigenlijk alleen gebruikt voor vogelsoorten die permanent op zout water verblijven. De aluminium ringen zijn op langere termijn niet bestand tegen het zoute water en zijn na verloop tijd niet meer leesbaar. Het dichtknijpen van de ring dient met zorgvuldigheid te gebeuren. Voor het dichtknijpen van de ring zijn speciale tangen beschikbaar. Ringen zijn beschikbaar in verschillende maten, afhankelijk van het formaat van (de poot van) de vogel. Iedere ring heeft een uniek nummer. Ook het instituut (Vogeltrekstation) dat de ring heeft uitgegeven staat op de ring vermeld. Dat is tevens het postadres waar de vinder een gevonden ring of de terugmelding naartoe kan sturen. Voor speciale onderzoeken worden ook kleurringen gebruikt. In het reguliere ringwerk is het gebruik van kleurringen niet aan de orde. Deze hebben echter als voordeel dat ze van afstand afgelezen kunnen worden. Individuen van grotere vogelsoorten (ganzen, zwanen) kunnen worden voorzien van genummerde halsbanden en pootringen. Vogelspotters kunnen met een telescoop deze nummers aflezen. Op die manier kunnen individuele vogels gevolgd worden en kan er veel sneller en concreter inzicht en informatie verkregen worden. Recente ontwikkelingen in de micro-elektronica maken het mogelijk om de vogeltrek nog beter en intensiever te kunnen volgen door vogels van een zender of logger te voorzien. Nadeel van deze methoden is dat ze relatief duur zijn en vogels van redelijk dichtbij benaderd moeten kunnen worden om de loggers uit te lezen.